มีดหมอและเครื่องรางหลายอย่างของพระเกจิดังที่มีการสร้างกันในยุคสมัยก่อน ไม่ค่อยมีการตอกโค๊ตหรือทำสัญลักษณ์ไว้ให้รู้ชัดว่าเป็นของพระเกจิองค์ใด ตัวอย่างเช่นมีดหมอยุคกลางของหลวงพ่อเดิมและหลวงพ่อกวย ถ้าเป็นมีดยุคต้นๆที่ช่างของวัดทำเองทั้งการตีใบมีด ตอกลายใบมีด ทำฝักและเหลาด้ามเอง ย่อมมีเอกลักษณ์ของช่างประจำวัดที่ใช้แยกแยะงานฝีมือได้ระดับหนึ่ง แต่มีดที่ช่างของวัดทำเองแบบนี้จะทำได้น้อยและช้า เมื่อมีความต้องการมากๆก็ทำไม่ทัน จึงต้องสั่งมีดสำเร็จจากคนที่ทำเป็นอาชีพ ที่จะสั่งเท่าไรก็สามารถส่งมอบให้ได้ครบจำนวน ซึ่งทางวัดก็จะสั่งมีดสำเร็จจากช่างในหมู่บ้านทำมีดที่พยุหะคีรี จังหวัดนครสวรรค์ โดยให้นำมาส่งที่วัดตามจำนวนที่ต้องการ แล้วท่านจึงบรรจุของมงคลลงในด้ามพร้อมปลุกเสกกำกับ ก่อนจะให้บูชาหรือแจกจ่ายกันไป โดยไม่มีใครคิดว่า..มีดที่สั่งซื้อมาแบบนี้จะเป็นปัญหาในการเสาะหากันวันหน้า
โดยหลังจากการส่งมอบมีดให้กับทางวัดแล้ว ช่างเหล่านั้นก็ทำมีดแบบเดียวกันออกมาเรื่อยๆ เพราะเป็นอาชีพของเขาที่ทำมีดสืบทอดกันมายาวนานทั้งตำบล มีหลากหลายฝีมือและก็ทำในรูปแบบเดียวกันกับที่เคยส่งให้กับวัด เพราะยิ่งนานวันไป มีดแบบที่เคยส่งให้กับหลวงพ่อกวยหรือหลวงพ่อเดิมเพื่อสร้างเป็นมีดหมอ ก็ยิ่งมีคนเสาะหากันมากขึ้น มีคนอยากได้มากขึ้นทุกวัน เมื่อมีความต้องการก็ย่อมมีคนทำออกมาในแบบเดียวกันออกมาแน่นอน เพราะนั่นเป็นงานของถนัดของเขามาก่อน เมื่อมีคนมาสั่งทำเขาก็รับงานตามอาชีพของเขา นี่ยังไม่รวมมีดที่มีเจตนาทำปลอมออกมาอีกมากมาย แล้วคนรุ่นหลังๆจะเอาอะไรมาบ่งชี้ว่า…มีดเล่มใดผ่านการปลุกเสกมาบ้าง การจะบอกว่าต้องมีเอกลักษณ์เฉพาะ เช่นตัวรัดมีดแบบใด หรือมีลายแบบใดนั้น คงไม่สามารถสร้างความมั่นใจได้มากนัก เพราะง่ายต่อการเลียนแบบตามวิชาชีพที่ทำอยู่ทุกวันมานานปี แต่หากเราจดจำการจารกำกับของพระเกจิแต่ละองค์ได้แล้ว ถ้าหากพบเครื่องรางหรือมีดหมอเหล่านั้น มีรอยจารอยู่และมีความเก่าอย่างแท้จริง อย่างน้อยความเสี่ยงในการที่จะเจอสินค้า OTOP ก็ลดลงไปมาก
